Pomysł projektu „Kobieta Kreatywność Kultura” zrodził się w głowach pięciu trochę zwariowanych młodych kobiet: Kasi Burak-Pearce, Kasi Krzysik, Magdy Krzysik, Anety Markus i Natalii Niemiec, które popijając herbatę w długi zimowy wieczór postanowiły pokolorować trochę otaczającą je rzeczywistość.
Postanowiłyśmy skierować nasz projekt do kobiet. Oto cele które sobie postawiłyśmy:
1. Podniesienie poczucia własnej wartości wśród kobiet i zwiększenie ich odwagi do podejmowania własnych inicjatyw.
2. Rozwój kreatywności kobiet poprzez ich uczestnictwo w warsztatach artystycznego rękodzieła.
3. Stworzenie dojrzałym kobietom możliwości podzielenia się swoimi umiejętnościami w zakresie wykonywania artystycznego rękodzieła.
4. Zwiększenie motywacji do działania na rzecz rozwoju lokalnej społeczności.
5. Promowanie wielokulturowości i zwiększenie otwartości.
6. Stworzenie miejsca rozwoju przyjaznego młodym matkom i ich dzieciom.
7. Integracja kobiet z różnych miejscowości.
8. Promocja idei „uczenia się przez całe życie”
9. Świetna zabawa.
Z celów wypłynęła nazwa projektu: KOBIETA KREATYWNOŚĆ KULTURA
Po wielu miesiącach starań, burzliwych dyskusji, planowania, obdzwaniania, wysyłania maili i stukania obcasami po długich korytarzach przeróżnych urzędów i instytucji ruszył nasz projekt „Kobieta, Kreatywność, Kultura”. Dziewiętnastego lutego remiza w Mizernej wypełniła się po brzegi kobietkami, gaździnami i matkami polkami, których dobry nastrój i podekscytowanie dopełniły dekoracji ukwieconej, kolorowej sali. Atmosfera była tak miła i swojska, że całe zdenerwowanie organizatorek, którym jeszcze przy robieniu kanapek trzęsły się ręce, szybko minęło. Przybyłe Panie z zainteresowaniem wysłuchały otwierającej prezentacji, niektórym nawet zakręciła sie w oku łezka, poczym popijając kawę i zagryzając koreczki z awokado jęły studiować grafiki warsztatów i pytać, pytać, pytać. Wieczór upłynął nam na rozmowach o tym jaki dres kupić na aerobik i co wymyślić żeby przełożyć sobotnią imprezę rodzinną, bo przecież jest kino! W międzyczasie, na kartonie, który wisiał w pobliżu bardzo popularnego wśród gości czekoladowego fondue, pisałyśmy czym jest dla nas kobiecość. Okazało się, że kobiecość w Gminie Czorsztyn to PIĘKNO, DELIKATNOŚĆ, ale też SIŁA, UPÓR I uwaga: REWOLUCJA!
Od lutego do czerwca odbyły się 42 spotkania. Obejmowały one:
1. Odkrywanie swoich możliwości i zdolności.
2. Gotowanie (Kuchnia polska, japońska i argentyńska)
3. Malowanie na szkle
4. Wizytę w lokalnym SPA prowadzonym przez terapeutów z Indii
5. Wizaż
6. Asertywność i samorealizację
7. Pierwszą pomoc
8. Aerobik
9. Robienie biżuterii
10. Kino
11. Warsztaty dla dzieci i młodzieży: czytanie bajek, śmieciosztukę
12. Warsztaty z przedsiębiorczości
BYŁO RADOŚNIE, WIELOKULTUROWO A PRZEDE WSZYSTKIM BARDZO KOBIECO !
Zobacz film z wydarzenia: https://youtu.be/7lzc-1OAaeA
Zobacz galerię zdjęć
Zaproszenie do "Doliny Karpia" przywędrowało do nas za sprawą Fundacji MILA, która jest Matką Chrzestną naszego, nowo powołanego Ekomuzeum "Dziedziny Dunajca".
Celem wyjazdu miało być zapoznanie się z procesem tworzenia, koordynacją i działalnością Ekomuzeum "Doliny Karpia", pod kątem rozwijania właśnie Ekomuzeum „Dziedziny Dunajca”, w oparciu o współpracę podmiotów na terenie trzech gmin powiatu nowotarskiego (PES, instytucji publicznych i przedsiębiorców). Dla nas było ponadto, a może przede wszystkim, sposobnością do poznania ludzi z pasją, którzy niezwykłą "Dolinę Karpia" tworzą. Bardzo zależało nam, by z bliska przyjżeć się, jak sprawnie tworzyć i zarządzać siecią takiej współpracy.
Ze strony naszego Ekomuzeum "Dziedziny Dunajca", w wizycie stażowej wzięli udział jego członkowie będący przedstawicielami Gmin Łapsze Niżne, Czorsztyn, Nowy Targ oraz Czerwonego Klasztoru. Naszym przewodnikiem po "Dolinie Karpia" była Basia Kazior - z Fundacji MILA, za sprawą której te dwa dni wizyty były bardzo owocne, pełne niezwykłych spotkań, masy inspiracji z nich płynących, wiedzy i motywacji.
Rozpoczęliśmy od wizyty w Izbie Regionalnej w Osieku, gdzie swoje zbiory - m.in. bogatą kolekcja przedmiotów użytkowych, rękodzieła sztuki związane, m.in z hodowlą karpia osieckiego oraz przedmioty związane z kulturą materialną wsi i najbliższych okolic, pokazał nam niezwykły kolekcjoner Pan Marian Kocemba. Tam również odbyło się spotkanie z "Pasieką na Zastawiu" i degustacja pysznego miodu i innych produktów pochodzących z tejże pasieki. Po wspaniałym obiedzie w Resorcie MOLO, odbyło się spotkanie z przedstawicielką Stowarzyszenia Dolina Karpia – Anią Świątek oraz prezentacja działalności Stowarzyszenia w zakresie Ekomuzeum "Doliny Karpia" oraz budowania Marki Lokalnej Doliny Karpia. Po kolacji w kolejnym obiekcie Ekomuzeum "Doliny Karpia" - w Ośrodku Rekreacyjno-Wypoczynkowym „Karpik” w Graboszycach, udaliśmy się na nocleg w obiekcie agroturystycznym „Domek u Mai”, gdzie do późnej nocy, natchnione ilością wiedzy, pracowałyśmy nad ofertą naszego Ekomuzeum:-) Kolejny dzień rozpoczął się od niezwykle inspirującego spotkania z Panią Mirą Sabatowicz w jej Galerii Sztuki „Bałysówka”. Dalej odwiedziliśmy Cukiernię „URBAŃSCY” w Zatorze, gdzie zorganizowano dla nas warsztaty z przygotowania „Krówki Zatorskiej”. Wizytę w Restauracji REVEL uświetniło nam towarzystwo Burmistrza Miasta i Gminy Zator - Pana Mariusza Makucha, który z pasją opowiadał nam o tym, jak budowano obecną markę "Doliny Karpia". Ostatnim punktem wizyty stażowej w Dolinie Karpia, było spotkanie z niezwykłym pszczelarzem - Wojtkiem, w jego gospodarstwie pasiecznym „Pasieka u Wojtka". Wszystkie odwiedzone przez nas miejsca stanowią Obiekty Ekomuzealne Doliny Karpia, część z nich jest również użytkownikiem Znaku Promocyjnego Dolina Karpia. Aż trudno uwierzyć, że w ciągu niecałych dwóch dni, można było spotkać tak wielu ciekawych ludzi i zakosztować tylu smakołyków, pochodzących wprost z obfitującej w nie "Doliny Karpia". Z perspektywy czasu i doświadczenia tej wizyty, "Dolina Karpia" to dla nas nie tylko świetnie zarządzany produkt marketingowy, rozpoznawalny za sprawą doskonałej promocji w całym kraju. To przede wszystkim miejsce, gdzie rodzą się pasje, gdzie tymi pasjami można się zarazić, gdzie budują się niezwykłe relacje. To wyjątkowa sieć współpracy pomiędzy ludźmi, którym zależy na propagowaniu dziedzictwa kulturowego tego rejonu Małopolski. Mocno wierzymy, że i w naszych "Dziedzinach Dunajca" uda nam się wspólnie stworzyć podobną nić współpracy, która będzie owocować rozwijaniem pasji wśród członków naszego Ekomuzem, ale także pozwoli stworzyć wyjątkowo atrakcyjną ofertę zarówno dla mieszkańców, jak i dla odwiedzających naszą krainę turystów.
Anna Sinko
Zobacz galerię zdjęć
6-7 kwietnia 2019 r. z Gminnego Ośrodka Kultury w Niedzicy wyruszyła grupa miłośników rowerów z Gminy Czorsztyn i Łapsz Niżnych, którzy pod ‘parasolem’ Stowarzyszenia Sprężyna razem z Basią Kazior z Fundacji MILA z Karkowa, rozpoczęli pracę nad opracowaniem pierwszego questu rowerowego podążając nową ścieżką pieszo-rowerową nad Jeziorem Czorsztyńskim. Quest rozpoczyna się w Niedzicy-Zamek (przy zamku) a kończy w Dębnie (przy kościółku). Wszystkim zainteresowanym zdradzimy, że w queście będą historie związane z duchami, bo jak często mamy okazje jechać „Z duchem na ramieniu”?
Już dzisiaj serdecznie zapraszamy na odkrywanie skarbów i dziedzictwa przyrodniczo-historycznego na Spiszu i Podhalu podróżując na dwóch kółkach.
Opiekunem questu będzie Stowarzyszenie „Frydmański Sypaniec” z Frydmana.
Do zobaczenia na trasie.
Natalia Niemiec
Warsztaty tematyczne: QUESTING
Questing jest metodą odkrywania dziedzictwa miejsca, polegającą na tworzeniu nieoznakowanych tras, które można zwiedzać, podążając za wskazówkami zawartymi w wierszowanych wskazówkach – czyli quest. Każdy quest ma swój punkt startu, a kolejne miejsca na trasie odnajduje się dzięki odgadnięciu zagadki i wyszukaniu w terenie miejsca pasującego do rozwiązania – może to być grupa pięciu drzew, albo liczba, która jest datą powstania jakiegoś budynku, rzeźba w terenie czy specyficzny detal architektoniczny. Na końcu szlaku umieszczona jest skrzyneczka – skarb, w której znajduje się pieczątka, potwierdzająca przebycie całej trasy. Quest to opowieść o miejscu i ludziach, którą sami odkrywamy i poznajemy, prowadzeni poetycką narracją. Qesting powstał w Stanach Zjednoczonych, a jego twórcami są Steven Glazer i Delia Clark. W Polsce pierwsze questy zaczęły powstawać po roku 2006 a obecnie jest ich w całej Polsce ponad 600.
Ramowy program warsztatów
NIEDZICA, 6 – 7 kwietnia 2019
Dzień I, 6 kwietnia 2019
|
10.00 – 10.15 |
Omówienie programu warsztatów, przedstawienie się uczestników szkolenia |
|
10.15 – 11.30 |
Przedstawienie metody questingu.Wycieczka do Dębna w celu znalezienia miejsca ukrycia skarbu |
|
11.30-11.45 |
Przerwa |
|
11.45 – 13.00 |
Wstępna inwentaryzacja zasobów dziedzictwa, ustalenie motywu przewodniego, narracji, hasła, podział na grupy robocze |
|
13.00 – 13.30 |
Przerwa obiadowa |
|
14.30 – 16.45 |
Praca w terenie w zespołach roboczych – tworzenie wierszowanej instrukcji |
|
16.45 – 17.00 |
Podsumowanie I dnia warsztatów |
Dzień II, 7 kwietnia 2019
|
9.00 – 11.00 |
Praca w terenie w zespołach roboczych – tworzenie wierszowanej instrukcji (cd.) |
|
11.00 – 11.15 |
Przerwa |
|
11.15 – 13.00 |
Doskonalenie powstałego questu w grupach roboczych: przygotowanie pieczątki, elementów graficznych, mapy i zdjęć/rycin do questu |
|
13.00 – 13.30 |
Przerwa |
|
13.30 – 15.00 |
Złożenie całego tekstu questu i wspólna redakcja |
|
15.00 – 15.15 |
Przerwa |
|
15.15 – 16.00 |
Prezentacja opracowanego questu Metodyka tworzenia questu krok po kroku – podsumowanie warsztatów |
Część zajęć podczas szkolenia będzie się odbywała w terenie.
Proszę pamiętać o wygodnym obuwiu, odpowiednim ubraniu i parasolu!
Prowadzenie: Barbara KAZIOR, Animator OWES, Trener Questingu
Zobacz galerię zdjęć
Na początku roku 2019, Stowarzyszenie Sprężyna przygotowało niespodziankę dla najmłodszych. W okresie ferii zimowych nasze stowarzyszenie zorganizowało bezpłatne warsztaty ekologiczno-animacyjne dla dzieci z Gmin Czorsztyn i Łapsz Niżnych, w ramach realizowanego projektu "Przełącz się na czyste powietrze!".
Działanie dofinansowane jest ze środków Programu LIFE Unii Europejskiej, w ramach projektu zintegrowanego LIFE „Wdrażanie programu ochrony powietrza dla województwa małopolskiego – Małopolska w zdrowej atmosferze”.
W ciągu 4 dni, Stowarzyszenie Sprężyna wraz z młodymi filmowcami, w rolę których wcieliły się dzieci z Gminy Łapsze Niżne i Gminy Czorsztyn, rozpoczęło pracę nad filmem pt. "Smogor Niszczyciel, Tlenek Odnowiciel".
Od poniedziałku do czwartku odbywały się warsztaty ekologiczno-animacyjne w Gminnym Ośrodku Kultury w Niedzicy, w ramach których dzieci dowiedziały się czym jest smog i co go powoduje. Zdobyta wiedza posłużyła im w przygotowaniu quizu wiedzy o smogu dla osób dorosłych. Nie zabrakło również zabaw i doświadczeń z powietrzem dzięki którym każdy wyszedł z własnym poduszkowcem. Ale to nie wszystko, dzieci budując scenografię uczyły się jak powstaje film metodą animacji poklatkowej. A na zakończenie powstały piękne pocztówki z hasłami promującymi czyste powietrze.
Zobacz film z wydarzenia: https://youtu.be/MJC_DD_ODbE
Natalia Niemiec
Zobacz galerię zdjęć
W pierwszym tygodniu lipca (w dniach 2-5.07) wraz z rozpoczęciem wakacji, jedna ze Sprężyn: Kasia Burak-Pearce, dzięki wsparciu z funduszu sołeckiego w Mizernej, zorganizowała wakacyjne eko – warsztaty dla dzieci pt. „Zielono mi”.
Ekoplastyczne warsztaty pt. „ZIELONO MI” to autorski program Elżbiety Kolusz, plastyka i Strażnika Ochrony Przyrody.
Program skierowany był do dwóch grup:
1 – dzieci w wieku 3-6 lat wraz z rodzicami i opiekunami,
2 – dzieci w wieku 6-13 lat
„Zielono mi ” to edukacja ekologiczna połączona z dobrą zabawą, ma na celu:
- rozwój wyobraźni, zdolności manualnych, werbalnych, ruchowych i intelektualnych
- zacieśnianie więzi społecznych
- naukę działania zespołowego i indywidualnego
- podniesienie świadomości ekologicznej
- wykorzystywanie surowców wtórnych i odpadów oraz ich segregowanie
- ochronę PRZYRODY.
Podczas eko – warsztatów „ZIELONO MI” w ekologicznym teatrzyku poczuliśmy się jak prawdziwi artyści, stworzyliśmy nowe trendy w EKO – MODZIE, doświadczyliśmy jak gra NATURA, zdobyliśmy dyplom „Miłośnika Przyrody”.
Dziękuję mieszkańcom Mizernej za wspaniałą współpracę, zaangażowanie i twórcze proekologiczne myślenie.
Pozdrawiam serdecznie
Elżbieta Kolusz
Pierwsze skojarzenia były różne – coś pomiędzy kuligiem a pilingiem. A tu okazało się, że Kasia chce nas zaprosić do zgłębienia podstaw artystycznego zwijania papieru i chociaż spotkanie przesuwało się w czasie to w ubiegłą sobotę ruszyło. Basia znów użyczyła nam miłego lokum u siebie w domu i pod okiem Kasi – instruktorki wspomaganej przez córeczki, które papierową muchę robią migiem i pokazały nam już gotowe swoje wcześniejsze dzieła , zaopatrzone w zestawy startowe , klej „Magik”, który magiczny jest i basta , szpilki i korkowe maty, doposażone przez Basię w dodatkowe kolorowe paski papieru wkręciłyśmy się w temat i każda z nas coś wyzwijała. Na początek poszczególne elementy , potem kwiaty , serducha , motyle (Goha z Jagną oczywiście poszły w koty), a zrobić można naprawdę wszystko. Czas przy tym ucieka błyskawicznie ale bardzo przyjemnie, powstają ozdoby, niebanalne prezenty dla każdego i nawet osoby które deklarują posiadanie dwóch lewych rąk dają radę. Zajęcie jest tak wciągające, że mnie szkoda było czasu nawet na smakołyki ze stołu i zaparzoną herbatę. Zdjęcia: Most Beautiful Qulilling Creations podziałały na wyobraźnię, ziarno zasiane i pewnie ciąg dalszy nastąpi – zwijajmy! A co zwinąć najłatwiej? – SPRĘŻYNĘ rzecz jasna.
E. zwana K.
Zobacz galerię zdjęć
Już nawet nie pamiętam, kiedy ten pomysł przyszedł mi do głowy. Odnowić nasze wiejskie ławeczki tak, aby się chciało na nich siadać i żeby nie straszyły łuszczącą się farbą. Długo się mobilizowałam do tego dzieła, ponieważ każdy kto kiedykolwiek miał do czynienia z decoupage, wie jaka to pracochłonna technika. Byli jednak tacy, którzy zachęcali i niezmiennie motywowali, żeby spróbować, wbrew obawom ile czasu to zajmie i z jaką oceną mieszkańców się spotka ;-). Dzięki Ci za to Natalko! W przygotowaniu ławeczek pomogły mi moje córy oraz ich koleżanki z sąsiedztwa: Martynka, Lucynka i Iwonka. W malowanie zaangażowana była moja droga sąsiadka Gosia, w pomoc przy wykańczaniu i nadawaniu im ostatecznego wyglądu Iwonka z naszej Sprężyny. Wszystkim dziewczynom, zaangażowanym w pomoc bardzo dziękuję – wspólna praca to naprawdę świetny patent na ryzykowne przedsięwzięcia :-). Pracy było sporo, gdyż każde oparcie ma średnio 6 warstw farb, kleju bądź lakieru, a każda z tych warstw musiała wyschnąć przed nałożeniem kolejnej! Jednak wszystkie zgodnie stwierdziłyśmy, że warto było. Ławki wzbudzają sporo emocji i póki co są to emocje pozytywne :-). Zapraszam wszystkich chętnych do obejrzenia i odpoczynku na ławkach innych od wszystkich!
Kasia Burak-Pearce
Zobacz galerię zdjęć
Jak pamiętasz czasy szkolne? Czy edukacja kojarzy ci się z siedzeniem w ławce, bezmyślnym przepisywaniem zadań z tablicy i wkuwaniem na pamięć regułek?
Czy zdarzało ci się obmyślać scenariusze z rodzaju: Niech no tylko skończę szkołę, to ja tym wszystkim belfrom pokażę!
To smutne, ale od dziesięcioleci tak właśnie pamięta szkołę większość absolwentów. System edukacji ciągle przechodzi nowe reformy, ale w dalszym ciągu szkolne mury opuszczają niepewni siebie, często niepotrafiący samodzielnie myśleć, sfrustrowani ludzie . Najwyższy czas, żeby szkoła przestała jedynie nauczać, a zaczęła mądrze wychowywać i dbać o indywidualne potrzeby każdego młodego człowieka. Projekt EduBridges miał w tym pomóc, budując most między edukacją formalną czyli szkolną a pozaformalną, czyli taką, która odbywa się poza formalnym systemem oświaty i opiera się na praktyce i aktywnym zaangażowaniu ucznia oraz na założeniu: Powiedz mi a zapomnę, pokaż mi a zapamiętam, pozwól mi to zrobić, a zrozumiem.
EduBridges powstał, żeby wesprzeć i zainspirować osoby pracujące z dziećmi i młodzieżą. Miał zmotywować uczestników do aktywnego rozwijania u swoich podopiecznych umiejętności spoza programu szkolnego oraz do budowania w nich poczucia, że niezależnie od pochodzenia i wyników w szkole i tak mają prawo realizować swoje pasje i marzenia. Zgodnie z założeniami edukacji pozaformalnej miał przypomnieć uczestnikom, że nauczyciel to nie tylko ktoś, kto przekazuje wiedzę, ale również przewodnik, opiekun i przyjaciel. Fundamentem projektu było założenie, że uczenie się zaczyna się od zbudowania relacji i że to jakie stosunki panują między nauczycielem a uczniem jest kluczowe w procesie edukacji.
Projekt obejmował dziewięciodniowe szkolenie, które skupiało się wokół czterech bloków tematycznych :
Tematy te zostały „przerobione” przez uczestników pod okiem wykwalifikowanych trenerów podczas interaktywnych warsztatów pełnych dyskusji, burzy mózgów i praktycznych ćwiczeń.
W projekcie uczestniczyły dwadzieścia dwie osoby, które przyjechały z ośmiu krajów: Danii, Łotwy, Polski, Rumunii, Armenii, Gruzji, Ukrainy i Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii. Różnorodność była jednym z fundamentów projektu. Uczestnicy przywieźli ze sobą cały wachlarz pytań, oczekiwań i potrzeb. Stworzyli prawdziwy wielokulturowy tygiel, który kipiał pomysłami i energią. Projekt stworzył bezpieczną przestrzeń do dzielenia się i uczenia od siebie nawzajem. Opierał się na zaufaniu i dowiódł, że wielokulturowe środowisko jest bardziej stymulujące i sprzyja kreatywności.
EduBridges dał uczestnikom praktyczną wiedzę, umiejętności i pomysły, które pomogą im lepiej odpowiadać na potrzeby swoich podopiecznych, ale też współpracowników, znajomych, członków rodzin i ich samych. Uczestnicy na własnej skórze doświadczyli, że proces uczenia się i każda trwała zmiana zaczyna się od relacji. Projekt pozwolił zbudować bliskie więzi, które już owocują powstaniem sieci współpracy i które mamy nadzieję w przyszłości staną się fundamentem zmian na polu edukacji.
Projekt zrodził się z potrzeby oraz pasji, ale w jego realizacji i promocji pomogli nam: Program „Młodzież w działaniu”, Urząd Gminy Czorsztyn, Ośrodek Rozwoju Edukacji oraz szkoła językowa Norint. Bardzo dziękujemy za wsparcie!
Wszystkich zainteresowanych przebiegiem i efektami projektu zapraszamy na naszego bloga: http://edubridges.blogspot.com
Magdalena Krzysik
Stowarzyszenie Sprężyna – Centrum Edukacji Nieformalnej.
Patronat honorowy:
Partnerzy:
Zobacz galerię zdjęć
Niedziela 15 września okazała się idealnym dniem na latawcowe igraszki. Wiatr zdecydowanie dopisał, do tego stopnia że trzeba było założyć na grzbiet co tam tylko znalazło się pod ręką :-). Słońce co jakiś czas wychylało się zza ciemnych chmur i robiło się tak pięknie i tajemniczo. A i latawce koniec końców poleciały hen wysoko do nieba. A każdy, kto spróbował choć raz takiego latawca wysłać w chmury (i mu się udało ;-)), to wie co to za cudowne uczucie, trzymać sznurek w ręku i patrzeć, jak ten zwyczajny kawałek papieru czy plastiku tańczy na wietrze!W niedzielę zebraliśmy się w gronie Sprężyn, naszych przyjaciół i znajomych.
Część z nas miała swoje latawce, a część zabrała się do ożywiania latawców zrobionych przez uczestników projektu Edu Bridges. Wiatr był tak mocny, że trzeba było wytrwale próbować, naprawiać, to co połamane, udoskonalać konktrukcje z czego się tylko da, by w końcu cieszyć się ich widokiem w przestworzach. Jedynie latawiec mojej 5 letniej córki, Natalki latał niezawodnie, a dodać trzeba, że był zrobiony parę godzin wcześniej z patyczków do szaszłyków i kawałka zwyczajnej, fioletowej bibuły :-)!Natalia uwieczniła nasze zmagania na pięknych zdjęciach i zadbała o upominki dla najmłodszych uczestników pikniku. Panowie rozpalili ognisko, przy którym chętnie odpoczęliśmy po intensywnym bieganiu z latawcami. Usmażyliśmy małe co nieco, pogawędzili i myślę, że szczerze ucieszyli się tym spotkaniem!
Dziękuję wszystkim za przybycie, poddanie się magii puszczania latawców i pomoc w organizacji pikniku! To było przemiłe popołudnie.
Kasia Burak-Pearce
Zobacz galerię zdjęć
Impreza rozpoczęła się od pokazu latawca zrobionego przez uczniów Szkoły Podstawowej w Harklowej. Jego ogon składał się prawie z tysiąca elementów.
Każdy z uczestników robił co mógł, by to jego latawiec wzbił się wysoko w powietrze… i nieważne, że czasem odpadł ogon, czy połamał się latawcowy szkielet. Punkt medyczny szybko diagnozował ranne latawce i w mig naprawiał usterkę, dzięki czemu latawce wracały w przestworza.
Podczas obrad Jury przeprowadzono zawody pt. „Zespołowy bieg narciarski – bez kijków”, w którym udział wzięły 5-osobowe zespoły. Konkurs ten zorganizowała Ochotnicza Straż Pożarna z Maniów, która czuwała dodatkowo nad bezpiecznym przebiegiem całej imprezy.
Na zwycięzców czekały wspaniałe nagrody; rowery górskie, hulajnoga, plecaki, gry zespołowe oraz puchary. W tym konkursie nie było jednak przegranych, a każdy z uczestników został obdarowany workiem z łakociami, zabawką – niespodzianką oraz odblaskami na tornister. Podczas konkursu promowano dodatkowo akcję „Bezpieczny na drodze”. Organizatorzy apelowali do rodziców o naklejenie odblasków na plecaki i kurtki, dzięki czemu dzieci staną się bardziej widoczne na drogach.
Na wszystkich zmarzniętych czekały gorące napoje oraz ciepłe smakołyki z grilla.
Organizatorami tegorocznej imprezy były dziewczęta z nieformalnej grupy „Kobieta, Kreatywność, Kultura”, Stowarzyszenie Polsko-Japońskie „Tęcza” oraz Ochotnicza Straż Pożarna z Maniów. Impreza odbyć się mogła dzięki sponsorom, którzy wsparli imprezę. Ich zasługą jest, że każdy z uczestników opuścił teren ośrodka „Czorsztyn-Ski” Sp. z o.o. z uśmiechem na twarzy oraz pomysłem na nowy, jeszcze lepszy latawiec na przyszły rok…
Wszystkim sponsorom, jak również uczestnikom serdecznie dziękujemy.
Aneta Markus
Zobacz galerię zdjęć
Trudno w to uwierzyć, ale za nami już 5-te zawody pn. „Rodzinne granie w Śmieciobranie”. Nasza akcja, którą już 5 lat temu rozpoczęliśmy, znacznie się zmieniła w tym czasie. Poszerzony został obszar objęty sprzątaniem, dołączyło do nas wiele nowych, wspierających osób, nawiązaliśmy współpracę z drugą stroną jeziora i poszerzyliśmy ofertę warsztatów, które odbywają się w przerwie na podsumowanie wyników zawodów. Jedno pozostaje niezmienne, czyli swojska i bardzo przyjazna atmosfera podczas całej imprezy J.
Zatoka w Mizernej, wokół której koncentruje się całe wydarzenie, to bardzo urokliwe miejsce. A jak do tego dodamy jeszcze sympatycznych gospodarzy Yacht Clubu, który po raz kolejny gościli nas na swojej przystani, idealną pogodę na imprezę plenerową, grupę ludzi z pasją, którzy swój wolny czas poświęcili, aby wszystko zgrać i przygotować to wychodzi nam całkiem sympatyczna mieszanka J.
W tym roku podczas Śmieciobrania gościliśmy również wyjątkowego gościa – panią Akiko Miwa. Pani Akiko od samego początku naszej przygody z Śmieciobraniem bardzo nas wspiera i dopinguje, a w tym roku dodatkowo znalazła czas i chęci, aby do nas osobiście przybyć. I tak w przerwie na liczenie worków odbyły się niecodzienne warsztaty, które dotyczyły alternatywnych i w 100% ekologicznych metod wykorzystywania odpadów kompostowych. Tych w każdym domu nie brakuje, a co ciekawe Japończycy znaleźli świetny sposób, aby je szybko i skutecznie rozkładać, dodatkowo wzbogacając swoje rośliny w ogrodach w cenny nawóz. Wspólnie z Panią Akiko dzieci wykonały specjalne kule Bokashi, czyli mieszankę gliny oraz otrębów z dodatkiem efektywnych mikroorganizmów. Za tydzień wrzucimy je wspólnie do jeziora. Mają one wspomóc nasz zbiornik w samoistnym oczyszczaniu się. Dzieci wspaniale włączyły się w zajęcia proponowane podczas warsztatów – w młodych siła i nadzieja na przyszłość ;-).
Podczas naszej imprezy został rozstrzygnięty konkurs plastyczny pt. „Potwór ekologiczny”. Wszystkim dzieciom, które przygotowały prace bardzo dziękujemy! Potwory, małe i duże w bardzo sugestywny sposób zachęcały do dbałości o naszą przyrodę J i pięknie zdobiły budynek przystani. Wkrótce zwycięskie prace zawisną w naszych miejscowościach, aby przypominać, o tym, że warto dbać o naturę i o tym, jak bardzo zdolni i pomysłowi są ich autorzy!
Chciałabym wszystkim osobom zaangażowanym w tegoroczną akcję serdecznie i z serca podziękować! Lista darczyńców oraz wolontariuszy jest bardzo długa i ograniczę się jedynie do tego, aby powiedzieć, że to nasze wspólne dzieło! Każdy z was dodał od siebie cegiełkę, dzięki czemu z roku na rok udaje nam się tworzyć coraz bardziej zadbaną okolicę. Aż miło iść teraz na wiosenny spacer, brzegami jeziora i cieszyć się tym pięknem niezmąconym leżącymi wszędzie śmieciami. Dziękujemy również wszystkim uczestnikom zawodów, za wasz czas, dobre chęci, kawał dobrej roboty w zbieraniu śmieci. Z roku na rok jest ich na szczęście coraz mniej, co bardzo nas cieszy i tylko utwierdza w przekonaniu, że Śmieciobranie to dobry pomysł!
Kasia Burak-Pearce
Poniżej krótkie podsumowanie, dotyczące satystyk ;-) i zwycięzców konkursu plastycznego:
- zaangażowanych 135 osób
- zebrano prawie 300 worków śmieci: Gmina Czorsztyn- 164, Gmina Łapsze - 111, kajaki - 20 worków
1 miejsce drużyna (gmina Czorsztyn) - 24 worki - strażacy
1 miejsce drużyna (gmina Łapsze Niżne) - 35 worków - strażacy
Rodziny Wielopokoleniowe:
1. Czmina Czorsztyn - rodzina z różnica 56 lat
1. Gmina Łapsze Niżne - drużyna z różnicą 35 lat
Zwycięzcy konkursu plastycznego:
dzieci młodsze:
1. Dawid Fąfrowicz i Julia Janczy
2. Ania i Ewa Mroszczak
3. Ania Jamróz i Iwonka Malitorys
4. Zusia i Krzyś Jucha
5. Daria Rychtarczyk i Martyna Kałafut
dzieci starsze:
1. Kasia Sas i Gabrysia Plewa
2. Karina Jarosz i Magda Kapołka
3. Martyna Chryc i Natalia Mszanik
3. Jakub Myśliwiec i Jan Gurczak
Natalia Niemiec
Zobacz galerię zdjęć
W sobotę, dnia 26.04.14, odbyła się już trzecia edycja zawodów pt. “Rodzinne Granie w Śmieciobranie”. Jest to akcja o charakterze ekologiczno – rekreacyjnym, która promuje dbałość o otaczające nas środowisko, jak również oferuje miłą alternatywę spędzenia czasu w gronie rodziny i przyjaciół. Tego dnia, w sobotę, poranek przywitał nas szaro – burą pogodą, deszczem i ogólnie rzecz biorąc mało optymistyczną aurą. Przyznam, że byłam mocno zawiedziona tym faktem, ale świadoma tego, jak wielu ludzi włożyło mnóstwo wysiłku w to przedsięwzięcie, wiedziałam, że nie ma co gderać, tylko trzeba działać! Pomimo pesymistycznego początku ludzie dopisali, zrobiło się ciepło i wspólnie zarazem miło, jak i pożytecznie spędziliśmy ten sobotni dzień. Najpierw powiesiliśmy domowej roboty baner, który został a jakże wykonany z materiałów wtórnych i miał zachęcać przybywających do uśmiechu :-). Następnie powitaliśmy ekipę kajakową, która przybyła do nas aż z Drohiczyna. Chłopaki wcale zdawali się pogodą nie przejmować, byli pełni sił i gotowi do działania! A potem jeszcze trochę wspólnych przygotowań, rejestracja uczestników i do dzieła!
W tym roku postanowiliśmy rozszerzyć obszar naszej proekologicznej akcji o teren zatok w Mizernej i pod Hubą. Zdecydowaliśmy się również zmienić miejsce startowe zawodów na przystań Yacht Klubu w Mizernej, gdzie mogliśmy liczyć na miłe przyjęcie gospodarzy i zdecydowanie lepsze warunki lokalowe i sanitarne. Włączyliśmy się w ogólnopolską akcję Kajakowego Patrolu – “Nie pływam w śmieciach”. Dzięki temu pojawiła się alternatywa dotarcia do miejsc trudno dostępnych z lądu, poprzez drogę wodną. Nasz poczęstunek został wzbogacony o “dział” wegetariański, promujący zdrowy i ekologiczny styl odżywiania. Odwiedziło nas Stowarzyszenie Doradców Europejskich PlinEu z Krakowa, z którym Natalia Niemiec nawiązała współpracę, dzięki jej uczestnictwu w programie realizowanym właśnie przez PLinEu: “Kobiety, liderki, obywatelki”. A także po raz pierwszy mieliśmy drużynę, reprezentującą ZEW Niedzicę – pana Jakuba, wraz z jego rodziną. Bardzo nam było miło z tego powodu, gdyż ZEW mocno nam dopinguje i bardzo wspiera naszą inicjatywę! A do tego jeszcze odwiedziła nas ekipa filmowa, która nakręciła film o naszym stowarzyszeniu, a także samym śmieciobraniu.
Poniżej przedstawiam krótkie podsumowanie akcji.
Kategorie konkursowe podczas zawodów:
1. Największa ilość zebranych śmieci (z lądu) – drużyna zwycięska uzbierała 21,5 worków śmieci.
2. Największa ilość zebranych śmieci (z wody) – zwycięska druzyna zebrała 11,5 worka śmieci.
3. Wielopokoleniowość – zwycięska drużyna wystąpiła w składzie 3 pokoleniowym, z różnicą wieku 61 lat pomiędzy najstarszym i najmłodszym uczestnikiem.
4. Drużyna z najdalsza – zwyciężczynią była rodowita Norweżka!
5. Najśmieszniejsze przebranie – drużyna w kapeluszach.
Dodatkowe konkursy, powiązane ze śmieciobraniem, odbyły się również w szkołach:
1. Dekalog Młodego Ekologa – szkoła podstawowa.
2. Tablica informująca o czasie rozkładu śmieci – gimnazjum.
Uczestnicy tych ostatnich konkursów mieli za zadanie, nie tylko wykonać zadania określone w regulaminie, ale również wziąć udział w samym śmieciobraniu.
Sumując podczas 3 edycji Śmieciobrania z lądu, jak i z wody zebranych zostało trochę ponad 200 worków śmieci. W zawodach zaś wzięło udział ponad 80 osób.
Można by dyskutować, czy to dużo, czy nie? Czy warto organizować takie wydarzenia? Ja wiem jak wiele osób ze Stowarzyszenia Sprężyna włożyło w organizację 3-go śmieciobrania mnóstwo pracy, pracy w 100% wolontariackiej! Dzięki Wam za to! Wiem też, że pomimo “psiej” pogody, przybyło ponad 80 osób, aby posprzątać kawałek ziemi, na której później “trawa się zieleni” 
i cieszy oczy, bo wokół czysto, że aż miło! Wiem też o tym, że wiele organizacji i przedsiębiorstw bardzo chętnie nas wsparło i ucieszyło się z kontynuacji tego, wspólnego dzieła. Ale przede wszystkim wiem, że te paroletnie maluchy, które tak chętnie biegały od krzaczka do krzaczka, wyszukując kolejnych śmietków, wyrosną na mądrych ludzi, którzy będą mieć świadomość tego, że stan naszej ziemi w olbrzymiej mierze zależy właśnie od nas samych! I nawet, gdyby miało przyjść tylko parę osób, ale właśnie z takim dziecięcym entuzjazmem, to zawsze będzie warto.
Jeden z uczestników Śmieciobrania powiedział mi, że już nie raz słyszał o naszej akcji, ale dopiero będąc wśród nas i osobiście się angażując, zobaczył jaka to fajna inicjatywa i jaka wyjątkowa atmosfera jej towarzyszy! Myślę, że te słowa są bardzo dobrym podsumowaniem tegorocznego “Rodzinnego Grania w Śmieciobranie”.
Chciałabym w imieniu swoim, a także wszystkich członków Stowarzyszenia Sprężyna – Centrum Edukacji Nieformalnej, podziękować wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób nas wsparli. Przede wszystkim dziękuję Zespołowi Elektrowni Wodnych w Niedzicy za duże wsparcie finansowe, jak również dbałość o patronowanie naszej akcji – szczególnie dziękuję pani Annie Sinko, która już po raz kolejny bardzo nas motywowała i wspierała nie tylko rzetelnymi radami, ale i miłymi słowami zachęty. Kolejne podziękowania dla Gminy Czorsztyn, która również od pierwszej edycji śmieciobrania jest z nami, a której gospodarz – pan Tadeusz Wach jest corocznie gościem honorowym. A także długiej liście organizacji i przedsiębiorstw oraz osób prywatnych. W ramach podziękowań chciałabym ich tu wymienić: Yacht Club Nowy Targ, Zakład Gospodarki Komunalnej w Maniowach, Stowarzyszenie Doradców Europejskich PlinEU, Stowarzyszenie Historyków Sztuki, Muzeum – Zamek w Niedzicy , Kajakowy Patrol Św. Franciszka, Podhalańskie Przedsiębiorstwo Komunalne, Villa Akiko, Nadleśnictwo Krościenko – Lasy Państwowe, Żegluga i Turystyka – Lucyna Wolska, Turtrek, Szkoła Językowa Norint, Cukiernia Tomaszewscy, CzorsztynSki, Termy w Szaflarach, Stowarzyszenie Flisaków Pienińskich, PPN, sołtys wsi Mizerna – W. Mikołajczyk. Bardzo Wam wszystkim dziękujemy za wsparcie naszej akcji! Nie mniej dziękuję wszystkim wolontariuszom, którzy przybyli nam na pomoc w natłoku pracy i byli dla nas dużym wsparciem.
A teraz już na sam koniec zapraszam wszystkich na czyste i pięknie zazielenione pola nad Jeziorem Czorsztyńskim :-). Wyjdźcie z domów, zabierzcie dzieci i wnuki, i pokażcie im, w jakim pięknym miejscu mieszkamy! A kiedy już będziecie wracać do domów, to bardzo proszę zabierzcie swoje śmieci ze sobą :-)!
Kasia Burak-Pearce
Zobacz galerię zdjęć
Subiektywna relacja mamy, a zarazem członka Stowarzyszenia Sprężyna,organizującego zawody: Rodzinne Granie w Śmieciobranie II.
Tegoroczne Rodzinne Granie w Śmieciobranie przyprawiło mnie o spory zawrót głowy.
A to ze względu na zbieżność dat. Tak się bowiem poskładało, że 20 kwietnia, na kiedy zaplanowaliśmy imprezę, przypadały 5-te urodziny naszej córeczki Natalki. Cóż było począć?
Sprawa sama się wyjaśniła po rozmowie z solenizantką, która stwierdziła, że najpierw posprzątamy świat,
a potem zrobimy sobie imprezę :-). Wówczas pomyślałam, to jest to! I posprzątaliśmy.
Chociaż nasza drużyna składała się tylko z 3 dorosłych osób i dwóch przedszkolaków, zdołaliśmy nazbierać 18 worków śmieci. Ktoś powie, a co to znaczy w skali świata? A ja mówię, w skali naszego świata, w którym na codzień żyjemy, to 18 worów mniej odpadów wśród drzew, traw i kamieni nad jeziorem. Ktoś powie, to niesmaczne, ba może nawet niebezpieczne, zabierać dzieci na tego typu akcję.
No bo faktycznie wśród znalezionych odpadów są bardzo różne rzeczy, począwszy od wszelkiej “maści” butelek, pudełek, kubłów, plastików, poprzez lodówki, całe komplety opon we wszelkich możliwych rozmiarach, skończywszy na namiotach, telewizorach i czarnych workach, do których człowiek boi się nawet zajrzeć! Nie mam więc wątpliwości, że należy bardzo uważać na to co się podnosi, i na to co dzieci w tym czasie poczynają. Jednak kiedy sobie przypomnę 3,5 letnią córeczkę, która mnie poucza, że od butelki plastikowej należy odkręcić zakrętkę i wrzucić do osobnego worka, bo dopiero wtedy jest dobrze :-).
Po czym jej starsza siostra oznajmia, że po sprzątaniu jest tu tak miło, że ona nigdy nie będzie śmiecić,
bo przecież jej ukochane jaszczurki mogłyby się wówczas zaplątać w folie i plastiki i co się wtedy z nimi stanie?
Wówczas myślę sobie – warto poświęcić ten kawałek soboty.
Warto angażować się w akcje, które powstają przy współpracy ludzi wielu pasji.
Warto przyjść potem nad jezioro i przespacerować się po nie lada kawałku ziemi, na którym nie uświadczysz plastikowej butelki!
Atmosfera Śmieciobrania jest wyjątkowa. Przychodzą tylko Ci, którzy naprawdę chcą. Zbieranie śmieci, o dziwo, może być bardzo wciągające – to zgodne opinie tych, którzy spróbowali. Momentami bywa to zabawne, kiedy ludzie konkurują o najbardziej zaśmiecony kawałek ziemi :-). Są też przejmujące chwile – widok pary dziewczynek w wieku ok. 10 lat, które tyle wysiłku wkładają w wypełnianie worków i ich przenoszenie w punkty zbiorcze!
Widząc po moich dzieciach, jak bardzo takie wydarzenia w sposób naturalny, kształtują w nich świadomość ekologiczną, cieszę się z obecności wszystkich, młodych uczestników, którzy dominowali
w tegorocznym Śmieciobraniu. Wierzę, że po paru godzinach solidnej pracy nad oczyszczaniem naszej ziemi ze śmieci, zastanowią się oni dwukrotnie, zanim pozostawią za sobą odpady. Śmiem sobie nawet myśleć, że być może będą uświadamiać swoich rodziców, a może za rok przyprowadzą ich nad jezioro na 3 już Śmieciobranie. Kto wie? Bo, że sami powrócą, to już udowodnili w tym roku i dzięki im za to!
Cieszę się z różnorodności uczestników imprezy, bowiem wśród sprzątających były dzieci, była też młodzież, byli wędkarze, żeglarze, rodzice z dziećmi, a wśród nich i sam pan Rafał Jandura – zastępca naszego wójta, który kolejny raz udowodnił, że jest człowiekiem czynu. Widok pana Zastępcy taszczącego kolejne worki śmieci z uśmiechem na twarzy – bezcenny :-). Będąc mamą małych dzieci, szczególną uwagę zwróciłam na obecność innych rodziców z maluchami. Wiem, jaki to wysiłek, wypełniać worki,
a w międzyczasie mieć stale oko na dzieci, i tym rodzicom szczególnie dziękuję!
Pozdrawiam wszystkich tych, którzy chcieli, a z różnych względów nie mogli przyjść, oraz tych, którzy nie chcieli, ale może na przyszłość zmienią zdanie :-). I do zobaczenia za rok na kolejnym Rodzinnym Graniu w Śmieciobranie!
Kasia Burak-Pearce
Na koniec, kilka konkretów, czyli małe podsumowanie tegorocznej akcji “Rodzinne Granie w Śmieciobranie 2” !
Po subiektywnej ocenie, jakiej powyżej dokonała Kasia już bardzo niewiele, wydawać by się mogło, pozostaje do powiedzenia. Jednak, gdyby zapytać o zdanie każdego z uczestników to zapewne usłyszelibyśmy wiele ciekawych wypowiedzi. Jedne z nich byłyby bardziej dojrzałe i przemyślane, inne wypowiedziane nieśmiało, niemal pod nosem; szczere i prawdziwe, co niebywale jest domeną dziecięcych serc.
A jeżeli o nich mowa, to tego dnia zdecydowanie nad zatoką poczuć można było powiew świeżości
i zapału! Dzieci, te młodsze i starsze, młodzież a także dorośli, którzy zdecydowali się uczestniczyć
w tegorocznej akcji zdecydowanie kierowali się sercem. A konkretnie miłością i troską o swój najbliższy świat.
Widok 54 uczestników w różnym wieku, a także 9 Sprężyn zapewniających sprawną organizację, 4 dzielnych strażaków z OSP Maniowy dbających o bezpieczeństwo mniejszych i większych ekologów,
a także niezmordowany fotograf, który podążał za kolejnymi uczestnikami po rowach i krzaczorach stanowił niesamowitą motywację do działania!
Efekt końcowy? 240 wypełnionych po brzegi worków i kilkanaście opon, a nawet stara kanapa! A to wszystko ułożone w punktach zbiorczych, czekające na odbiór i gotowe, aby zniknąć z naszego terenu. To jednak nie wszystko! Na rozdrożu dróg, tuż przy zejściu nad brzeg jeziora zamontowano tablicę wykonaną przez jednego z członków Stowarzyszenia. To nie byle jaka tablica: dzięki niej każdy może uświadomić sobie jak długo rozkłada się plastikowa butelka, czy puszka niesiona w plecaku. Być może dzięki niej, ta sama butelka, tyle że pusta będzie w nim również w drodze powrotnej, a nie zostanie porzucona wśród zielonych drzew. Ale i na tym nie koniec. Jeszcze kilka kroków i na asfaltowej drodze wesoło krzyczą do nas zeszłoroczne hasła: “Świat bez śmieci kochają dorośli i dzieci” , “Szanuj zieleń boś nie Jeleń”. Wszystko dookoła zdaje się krzyczeć: ZADBAJ O ŚRODOWISKO, PAMIĘTAJ O NATURZE!
W tym roku drużyny także są bardzo kreatywne a hasła ekologiczne sypią się jak z rękawa. Jury
w składzie: Ksiądz Krzysztof Piechowicz, Rafał Jandura Zastępca Wójta, Mikołaj Urbaniak Dyrektor ZPO w Maniowach oraz Natalia Niemiec Prezes Stowarzyszenia Sprężyna wyłaniają dwa, ich zdaniem najfajniejsze hasła: „Czy to lato, czy to zima, prężnie działa ta „Sprężyna”, czy deszczowo, czy też świeci, wszyscy zbieramy śmieci” oraz „Cała Sprężyna się wygina, żeby czysta była gmina! Wygina się gibko w lewo i prawo, by pożyteczne łączyć z zabawą!” Obydwa zespoły zbierają gromkie brawa i nagrodzone zostają obrazkowym atlasem geograficznym dla dzieci i dorosłych.
Teraz kolej na zwycięzców całego konkursu i rozdanie głównych nagród. Oto, jak wyglądało
w tegorocznej edycji nasze podium:
1 miejsce WEEKEND NA ZAMKU W NIEDZICY :
drużyna nr 11 w składzie: Marek Dziatkowicz, Sylwia Janczy, Tomasz Krzysztoń i Ola Wojtaszek – 30,5 worków śmieci
2 miejsce EGZOTYCZNY OBIAD W WILLI “AKIKO”:
drużyna nr 8 w składzie: Barbara i Józef Bednarczyk oraz Barbara i Marcin Haś – 30 worków
3 miejsce CAŁODNIOWA WYPRAWA KAJAKOWA w ramach TURTREKA:
drużyna nr 7 w składzie: Adam Kowalczyk, Łukasz Jamiński, Paweł Rusin, Kamil Kubicz– 29 worków
Ponadto przyznano nagrodę dla zespołu składającego się z rodziny wielopokoleniowej
tj. drużyny nr 5 w składzie: Babcia Wanda Kopeć, syn a zarazem tata Michał Kopeć, dzieci i wnuki jednocześnie czyli Maja i Franek Kopeć oraz Julia Janczy przyjaciel rodziny Ten godny naśladowania team w nagrodę uda się do pizzerii “Ferajna” na smaczną przekąskę.
Zespoły, które przybyły z najdalszych zakątków tj.
1.Krzeszowic – drużyna nr 6 w składzie: Janusz Mitka, Wacław Drzewniak, Rafał Piecyk, Diana Mularz
2. Gdańska – drużyna nr 13 w składzie: Iwona Majka, Tomasz Gortat, Danuta Ostrowska
nagrodzone zostały publikacją “Wydań Pienińskich”.
Za szczególną motywację oraz starania nagrodzono drużyny:
1. drużynę nr 1 w składzie: Sylwia Gorlicka, Kamila Sas, Gabriela Wolska, Patrycja Gorlicka
2.drużynę nr 2 w składzie: Lucyna Bielarczyk, Martyna Kruczek, Cyprian Kruczek, Iwona Bielarczyk
Wszystkie pozostałe drużyny także otrzymały drobne nagrody w postaci gadżetów: czapek, miśków, czy piłek przekazanych przez Urząd Gminy Czorsztyn.
W rozdaniu nagród uczestniczyli m. in. Tadeusz Wach Wójt Gminy Czorsztyn, Rafał Jandura Zastępca Wójta oraz Mikołaj Urbaniak Dyrektor ZPO w Maniowach.
Kończąc już podsumowanie dodać tylko należy, że nagrodą główna dla wszystkich mieszkańców jest CZYSTE MIEJSCE DO ODPOCZYNKU I ZABAWY. Śmieci zniknęły raz na….no właśnie, pytanie na ile. Marzeniem byłoby dokończenie zdanie; raz na zawsze. Niestety śmieci, a przynajmniej ich część, powrócą, a spółka: Sprężyny & Przyjaciele znowu ruszą do walki i nieustaną w swych działaniach, aż teren nad jeziorem nie będzie czysty i pachnący Aby to marzenie mogło się spełnić już dzisiaj apelujemy do mieszkańców, szczególnie tych dorosłych. Dołączcie do swych dzieci i razem zadbajcie o swoje otoczenie. Dzieci udowodniły już że chcą i potrafią zadbać o miejsce, w którym dorastają. Teraz kolej na Was, pokażcie im, że razem można dużo więcej!
Stowarzyszenie Sprężyna szczególnie dziękuje instytucjom oraz osobom wspierającym akcję. Podziękowania ślemy w kierunku: Zamku w Niedzicy, ZEW w Niedzicy, Willi Akiko w Harklowej, Urzędu Gminy Czorsztyn z/s w Maniowach oraz ZGK Maniowy, firmie “Żegluga i Turystyka” , Pizzerii “Ferajna”, Polskiego Stowarzyszenia Flisaków Pienińskich a także Jarka Wetuli i Edwarda Krzysika. Dzięki Waszej pomocy kolejne Śmieciobranie odniosło wielki sukces!
Z pozdrowieniami
Aneta Markus
Zobacz galerię zdjęć
